ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေနာက္ေဖးတြင္ ေျမကြက္လပ္တစ္ခု ရွိပါသည္။
'ဒီေျမကြက္လပ္ေလးကို အလကားပစ္ထားရတာ ႏွေျမာပါတယ္ ကြယ္။ ငါ့သားေတြကေျမပဲၾကိဳက္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဒီေျမကြက္လပ္ေလးေပၚမွာနည္းနည္းစိုက္ရရင္ မေကာင္းဘူးလား' ဟု အေမက ေျပာပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေလးတစ္သိုက္ႏွင့္ အိမ္ေဖာ္မကေလးမ်ားမွာ ဝမ္းသာေနၾကပါသည္။
အခ်ိဳ႕က မ်ိဳးေစ့မ်ားကို ယူလာခဲ႔ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕က ေျမကို တူးဆြ၍ေရေလာင္းၾကပါသည္။ လအနည္းငယ္အတြင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသီးအပြင့္ရခဲ႔ပါသည္။
'တို႔မ်ား ဒီညေန ေကာက္သိမ္းပြဲအထိမ္းအမွတ္ လုပ္ၾကရေအာင္၊ တို႔စိုက္ထားတဲ႔ ေျမပဲလတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ကေလးေတြ ျမည္းၾကည့္ရေအာင္၊ မင္းတို႔ အေဖကိုလည္း ဖိတ္ရမယ္'
ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး သေဘာတူၾကပါသည္။ အေမက ေျမပဲပါသည့္
စားေသာက္ဖြယ္မ်ိဳးစံုကို လုပ္ပါသည္။ အထိမ္းအမွတ္ပြဲကို ျခံထဲက
သက္ငယ္တဲကေလးထဲတြင္ လုပ္ဖို႔လည္း ေျပာပါသည္။
ထိုေန႔ညပိုင္းက ရာသီဥတုမွာ မ်ားစြာမေကာင္းလွပါ။ သို႔ရာတြင္
'ေျမပဲကို ၾကိဳက္ၾကသလား' ဟု အေဖက ေမးပါသည္။
'ၾကိဳက္ပါတယ္အေဖ' ဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလံုးက ေျဖၾကပါသည္။
'ဒါျဖင့္ ေျမပဲက ဘာေကာင္းသလဲကြာ'
'စားလို႔ေကာင္းပါတယ္အေဖ' ဟု အစ္မၾကီးက ေျပာပါသည္။
'ဆီၾကိတ္လို႔လည္း ရတယ္အေဖ' ဟု အစ္ကိုၾကီးက ေျပာပါသည္။
'ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းဝယ္ႏိုင္တယ္၊ လူတိုင္းလည္း ၾကိဳက္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္
ေျမပဲက ေကာင္းတယ္' ဟု ကြၽန္ေတာ္က ေျပာပါသည္။
အေဖက ေျပာပါသည္။
'အမွန္ကေတာ့ ေျမပဲကို အမ်ိဳးမ်ိဳးအသံုးခ်လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမပဲမွာ
အဖိုးတန္ဆံုးကေတာ့ ဒီလိုကြ။ ေျမပဲဟာ ပန္းသီးနဲ႔လည္း မတူဘူး။
မက္မံုသီးနဲ႔လည္း မတူဘူး။ သလဲသီးနဲ႔လည္း မတူဘူး။ အဲဒီသစ္သီးေတြက
သစ္ကိုင္းေတြေပၚမွာ ၾကြားၾကြားဝင့္ဝင့္ လွလွပပသစ္သီးေတြ၊ ျမင္ရသူအဖို႔
ၾကည့္လို႔လွတယ္၊ ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းတယ္။ ေျမပဲကေတာ့
ေျမၾကီးထဲမွာျမွပ္ေနျပီး ေအာင္လို႔ လူေတြက ေဖာ္ၾကည့္ေတာ့မွ ျမင္ရတာ။
ေျမပဲပင္ လွီလွီကေလးတစ္ပင္ ျမင္လိုက္ရင္ ေျမပဲဥတယ္ မဥဘူး ဆိုတာကို
ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာလို႔ မရဘူး။ ေဖာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဥေတြကို ေတြ႔ရတာ'
ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ထိုအခ်က္ကို သေဘာတူၾကပါသည္။ အေမကလည္း
ေခါင္းညိမ့္ပါသည္။ အေဖက ဆက္၍ေျပာပါသည္။
'ဒီေတာ့ မင္းတို႔အားလံုးလည္း ေျမပဲနဲ႔တူေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရမယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေျမပဲဟာ ၾကြားၾကြားရားရား၊ လွလွပပ မရွိေပမယ့္
အသံုးက်လို႔ပဲ'
'ဒါျဖင့္ လူေတြဟာ နာမည္ၾကီးဖို႔၊ ၾကီးက်ယ္ဖို႔ မၾကိဳးစားဘဲ အသံုးက်ဖို႔
ၾကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ အေဖ ေျပာခ်င္တာလား' ဟု ကြၽန္ေတာ္က ေမးပါသည္။
'ဟုတ္တယ္၊ ငါ့သားသမီးေတြကို အဲဒီလို ျဖစ္ေစခ်င္တယ္' ဟု အေဖက ေျပာပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ညဥ့္နက္သည့္တိုင္ေအာင္ စကားေျပာေနၾကျပီးမွ
လူစုခြဲလိုက္ၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ထိုေန႔ညေနက ေျမပဲမ်ား အားလံုးကို
ကုန္ေအာင္ စားပစ္ခဲ႔ၾကေသာ္လည္း အေဖ၏ စကားမ်ားသည္
ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲတြင္ စြဲေနပါသည္။
No comments:
Post a Comment